باید اذعان داشت که دو مقوله ی (انتخاب) و (سیاست) از امور جبری هستند و کسی را یارای گریز از آنها نمی باشد، لذا کسانی که می گویند باسیاست کاری نداریم یا در انتخابات شرکت نمی کنیم، دانسته یا نداسته خود و دیگران را فریب می دهند.
سیاست و مشارکت در آن
سیاست و مشارکت در آن نیز از موارد گریز ناپذیر می باشد. هیچ کس نیست که بتواند از سیاست دوری و جدایی گزیند.
این که برخی می گویند: ما سیاست را خوش نداریم - سیاست پدر و مادر ندارد - ما در سیاست دخالتی نمی کنیم و...، همه دروغ های القایی برای تضعیف جناحی است که از سوی حریف و حتی دشمن القا می شود.
سیاست، یعنی موضع گیری. پس اگر کسی در سیاستی مشارکت کند، یک نوع موضع گیری است و اگر نکند نیز یک نوع - اگر کسی موافق باشد یک نوع موضع گیری است و اگر کسی مخالف باشد نیز یک نوع - اگر کسی فریاد موافق بزند، موضع گیری سیاسی است و اگر فریاد مخالف بزند نیز همین طور...؛ و البته سکوت و کناره گیری نیز خود نوعی سیاست است.
پس، بر اساس نظام تکوین و تشریع، گریزی از مشارکت سیاسی وجود ندارد، منتهی تفاوت در همان (انتخاب موضع) است. تولّی و تبرّی نیز همین است. و سیاست ما عین دیانت ماست و البته باید دقت داشت که سیاست همگان عین دیانت شان است، حتی کفار و منافقین.
مشارکت در انتخابات
انتخابات، رکن اساسی مردمسالاری در ساختار و محتوای نظامهای سیاسی جهان از جمله در نظام کنونی افغانستان است و کسانی که خود را پاسدار و پشتیبان مردمسالاری دینی و دستاوردهای ناشی از آن مثل آزادی و حق تعیین سرنوشت و حضور در صحنه های تصمیم گیری و غیره میدانند، طبعاً باید خود را موظف به تحقق حداکثری ارکان اصلی دمکراسی از جمله انتخابات بدانند تا بواسطه همین ارتقاء نرخ مشارکت، اقتدار نهادهای مدنی در ساختار نظام سیاسی استمرار یابد.
شرکت ما درانتخابات منشاء چه تاثیری در روند اداره امور کشور است؟
اصل حضور در صحنه انتخابات، زمینه های نقش آفرینی بیشتر آنها را در کانونهای قدرت فراهم میآورد و طبعاً انتخابات، شهروندان را به عضویت تیم تصمیم ساز حاکمیت درآورده و مردمی بودن نظام را تضمین میکند و سهم انتخاب مسئولین را در کنار انتصاب مدیران محفوظ نگه میدارد و در نگاه دیگر، دولت امکان اطلاع سیستماتیک و مکانیزه از دیدگاههای شهروندانش را یافته و چرخه مشاوره و مشارکت مردم در امور اصلی جامعه از گردش باز نمی ایستد، ضمن اینکه کمترین تاثیر حضور در انتخابات، به نمایش درآوردن عزم یک ملت در تعیین کنندگی سرنوشت خویش و یک هشدار به تفکری است که گاهی خود را قیم مردم میپندارد و به فکر سلطۀ دائمی در افغانستان میافتند.
پس دقت کنیم که (در سیاست مداخله نمی کنیم) و (در انتخابات شرکت نمی کنیم)، نه تنها موضع درست سیاسی نیست، بلکه غلط ترین نوع موضع گیری سیاسی و بدترین انتخاب است. همیشه باید در مقام انتخاب، اصلح را انتخاب نمود.
سرمقاله شماره 198 روزنامه انصار
تاریخ: 13/1/1392
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1687
تگ ها:
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
